KOŚCIÓŁ PARAFIALNY W OSIECZNEJ

Najstarsza wzmianka o kościele w Osiecznej pochodzi z 1397 r.

     Pierwszy kościół był najprawdopodobniej zbudowany z drewna, kryty gontem. W 1464 roku figurował pod wezwaniem Matki Bożej, ale już w roku 1475 pod wezwaniem św. Trójcy i św. Doroty, a w 1514 roku, pod wezwaniem Świętej Trójcy.

Murowana świątynia została wzniesiona w 1540 roku. Był to kościół gotycki, trzynawowy. Kościół miał dwie wieże i sygnaturkę nad prezbiterium.

Ślady po tym średniowiecznym, późnogotyckim kościele zachowały się do dziś o czym świadczy prezbiterium z żebrowanym sklepieniem gotyckim, gotyckie filary z nawami bocznymi pod chórem muzycznym i boczne mury z wąskimi oknami. Poświęcenie nowej świątyni odbyło się w 1553 roku. Gdy w XVI wieku ziemie polskie ogarnęła fala reformacji kościół został odebrany katolikom i oddany w ręce protestantów. Później przez jakiś czas nabożeństwa religijne odprawiano na przemian dla protestantów i katolików. Około 1620 roku w Osiecznej zbudowano kościół protestancki, a kościół parafialny został na powrót oddany katolikom.

W 1859 roku kościół uległ częściowemu spaleniu. Proboszczem był wówczas ks. Franciszek Zając, za sprawą którego kościół został szybko odbudowany. W drugiej połowie XIX wieku parafia otrzymała nowy cmentarz, położony przy ul. Krzywińskiej. W czasie pierwszej wojny światowej, 26 lipca 1917 roku, zdjęto z wieży kościelnej dwa dzwony na cele wojenne. Fragmenty tych dzwonów zostały wmurowane w kościelnej kruchcie.